بی تو ، مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم
شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق دیوانه که بودم !

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید
باغ صد خاطره خندید
عطر صد خاطره پیچید

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم
پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم
تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت
من همه محو تماشای نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشه ماه فرو ریخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید : تو بمن گفتی :
ازین عشق حذر کن !
لحظه ای چند بر این آب نظر کن
آب ، آئینة عشق گذران است
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است
باش فردا ، که دلت با دگران است
تا فراموش کنی ، چندی ازین شهر سفر کن !

با تو گفتنم :
حذر از عشق ؟
ندانم
سفر از پیش تو ؟
هرگز نتوانم
روز اول که دل من به تمنای تو پَر زد
چون کبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدی ، من نه رمیدم ، نه گسستم
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم
سفر از پیش تو هرگز نتوانم ، نتوانم … !

اشکی از شاخه فرو ریخت
مرغ شب نالة تلخی زد و بگریخت !
اشک در چشم تو لرزید
ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم
پای در دامن اندوه کشیدم
نگسستم ، نرمیدم

رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهای دگر هم
نه گرفتی دگر از عاشق آزده خبر هم
نه کنی دیگر از آن کوچه گذر هم !
بی تو ، اما به چه حالی من از آن کوچه گذشتم

دوستان عزیزم از این که از وبلاگ من دیدن کردید ممنونم نظر

یادتون نره و لطف کنید به نسترن چت سر بزنید

من هم انجا هستم چت رومی بسیار زیبا و عاشقانه همراه با

دوستای صمیمی اپلود عکس شکلک های 

قشنگ

ادامه مطلب رو بخونید

هر چه کوفت در بی غیرتی ام باز نشد...
عاقبت هرزگي از دیوار نجابتم بالا رفت!!! ... 

من ديگه خسته شدم بس كه چشمام بارونيه
پس دلم تا کی فضای غصه رو مهمونیه 
من ديگه بسه برام تحمل اين همه غم
بسه جنگ بي ثمر براي هر زياد و كم

وقتي فايده اي نداره . غصه خوردن واسه چي
واسه عشقای تو خالی ساده مردن واسه چی
نميخوام چوب حراجي رو به قلبم بزنم
نميخوام گناه بي عشقي بيفته گردنم

نميخوام دربه در پيچ و خم اين جاده شم
واسه آتيش همه يه هيزم آماده شم
يا يه موجود كم و خالي پرافاده شم
وايسا دنيا ، وايسا دنيا من ميخوام پياده شم

همه حرف خوب ميزنند اما كي خوبه اين وسط
بد و خوبش به شما ما كه رسيديم ته خط
قربونت برم خدااا چقدر غريبي رو زمين
آره دنيا ما نخواستيم دل با خودت نبین

نميخوام دربه در پيچ و خم اين جاده شم
واسه آتيش همه يه هيزم آماده شم
يا يه موجود كم و خالي پرافاده شم
وايسا دنيا ، وايسا دنيا من ميخوام پياده شم

اين همه چرخيدي و چرخوندي آخرش چي شد
اون بليط شانس دائم بگو قسمت كى شد
همه درويش همه عارف جاي عاشق پس كجاست
این همه طلسم و ورد جای خوش دعا کجاست

نميخوام دربه در پيچ و خم اين جاده شم
واسه آتيش همه يه هيزم آماده شم
يا يه موجود كم و خالي پرافاده شم
وايسا دنيا،وايسا دنيا من ميخوام پياده شم

نميخوام دربه در
دربه در
دربه در
دربه در

چه خوبه همیشه ما با هم باشیم
من و تو دشمن درد و غم باشیم

چه خوبه دلامون از امید پره
غم داره از من و تو دل میبره

من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن

من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن

من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن

چه خوبه همیشه ما با هم باشیم
من و تو دشمن درد و غم باشیم

چه خوبه دلامون از امید پره
غم داره از من و تو دل میبره

چه خوبه همیشه ما با هم باشیم
من و تو دشمن درد و غم باشیم

چه خوبه دلامون از امید پره
غم داره از من و تو دل میبره

من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن

من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن

من با تو خوشم تو خوشی با دل من
از دست من و تو غصه ها خسته میشن

مرا بشناس همدرد تو هستم

من از پیمانه عشق تو هستم

تو از زنگی من از رومم

ولی چون تو اسیر و برده این قسمت شومم

مرا بشناس ما دردی مشترک داریم

من و تو هر دو از بازی این تقدیر می نالیم

تو می نالی که تقدیرت چرا مانند یک گل نیست ؟

چرا مردم تو را چون خار پندارند

همیشه از برت دورند

ومن نالان چرا بختم بسان فصل پاییز ست

دمی ابری ست دمی خورشید می تابد

گهی دنیا به چشمم تیره و تار ست

مرا بشناس بیا سنگ صبورم باش

امیدم باش

تو از غم ضربتی خوردی ومن از دست او سیلی

بیا با من

برادرم:

حــرف تو می شود دلم پر درد، اشـک با بغض می شود همراه

و غـــزل باز می سراید عــشــــــق، و قـلـم باز می نـویسـد آه

نـفـس شـب دوبـاره خــواب آلـود، من ولی بـاز بـا تـو بـیــــدارم

ابــری از غــــم کـنــار چـشــم تـرم، روبـرویـم جمال صورت مـاه

دورم امـا همـیــشــه اینجایی، لحـظـه ای هم نمی روی از یـاد

لحظه ای هم نمی شوم غافـل، لحظه ای -هرچقدر هم کوتاه-

خواهرم سوسن

مثل دو دوست مثل دو ياور ، كنار هم

زيباست زنده بودن ما دركنار هم

پرواز هم دیگر رویای این پرنده نبود

دانه دانه پرهایش را چید

تا بر این بالش خواب دیگری ببیند !